EMIGRANTKI Janice Y.K. Lee

[PRZEDPREMIEROWO]

"Udajesz, że żyjesz normalnie, aż w końcu udawanie zaczyna przypominać normalne życie."

Chętnie przemieszczam się na łamach stron książek, które przenikliwie i pasjonująco nawiązują do istoty kobiecości, lubię kiedy wiele w nich odniesień do moich doświadczeń, pragnień i marzeń. Zanurzanie się w takie klimaty nie zawsze jest łatwe, ale w tej powieści, przy dużej wrażliwości autorki, dostrzeganiu niuansów, zrozumieniu bogactwa kobiecej natury, ciekawym i wciągającym ujęciu tematu, przygoda czytelnicza ma niepowtarzalny urok, smak i brzmienie. Zaś wydźwięk frapujących spostrzeżeń, nośnych przesłań, myśli poddanych refleksjom, jeszcze długo odczuwalny jest po zapoznaniu się z tą historią.

Mamy trzy nurty biegnące przez fabułę, każdemu poświęcona należyta uwaga, w odpowiedni sposób wyeksponowane szczegóły, pokolorowane różnorodnymi emocjami. Bieg losu zbliża je ku sobie, zmuszając do wymieszania barw, poddania ich interpretacji, snucia przypuszczeń, połączenia wszystkiego w logiczną i efektowną całość. Jest w tej powieści umiejętne podsycanie napięcia, kumulowanie wrażeń, oddziaływanie na wyobraźnię czytelnika. Niesamowicie podobało mi się zakończenie, nie spodziewałam się, że w takim tonie poprowadzone zostaną ostatnie chwile spotkania z głównymi bohaterkami.

Mercy, Margaret i Hilary, trzy kobiety, o różnych osobowościach, spojrzeniu na świat, nawykach codzienności, relacjach z mężczyznami. Każda doświadczona przez los na swój sposób, jak przytłaczającym poczuciem winy, dokuczliwym bólem utraty dziecka, czy niezaspokojonym pragnieniem macierzyństwa. Poszukują wewnętrznego bogactwa, iskier szczęścia i wiarygodnego spełnienia w wielokulturowym Hongkongu, metropolii będącej jednym z bohaterów książki. Z jednej strony pociągająca egzotyka, możliwości samorealizacji, zawodowego rozwoju partnerów i budowania finansowej stabilizacji rodziny, a z drugiej alienacja od rodzimych miejsc, hermetyczne zamknięcie, dojmująca samotność, choć bliscy w zasięgu ręki.

Jak wybaczyć sobie samemu błędy, brak przewidywalności, zbytnią odwagę, czy niedostrzeżenie zwiastunów tragedii? Skąd czerpać pokłady nadziei i wiary, kiedy wydaje się, że cały świat zaraz legnie w gruzach? W jaki sposób pomóc innym zrzucić ciężar cierpienia, goryczy, rozczarowania i utraty godności we własnych oczach? Podoba mi się bezpośredniość, a jednocześnie delikatność w narracji, podsuwanie kierunków do przemyśleń, ale i odwoływanie się do uniwersalnych prawd, ciepłe nuty, lecz też pobudzające zmysły dotykanie spraw rodziny, małżeństwa, macierzyństwa, miłości i przyjaźni. Książka zapewnia udany i satysfakcjonujący wieczór czytelniczy.

5/6 - koniecznie przeczytaj
literatura współczesna, 436 stron, premiera 18.04.2018, tłumaczenie Dorota Malina
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.