TYLER FEDER
„To ciało, tamto ciało, jego, jej i ich ciała. Nieważne, jak zdefiniujesz swoje ciało. Ciała są super!”
Jakże wiele w książce tekstowych i graficznych przekazów o tolerancji wobec ludzkich ciał, własnych i innych. Nikt nie jest idealny, każdy czymś różni się od kogoś, ale nie ma w tym nic nienaturalnego, to fantastyczne odmienności. Należy je swobodnie dostrzegać, życzliwie akceptować, nie przypisywać im negatywnych cech i stereotypowego rozumienia. Blizny opowiadają zdarzenia z życia. Ciała magicznie zmieniają się, kiedy rosną i starzeją się. Pozwalają na aktywność, wyrażanie różnych emocji, w tym rozbawienia i szczęścia.
Ciała chude, wysokie, skrzywione, muskularne, oliwkowe, z plamami, piegowate, jakoś pośrodku. Włosy, oczy, nosy, usta, palce, brzuchy, nogi, jakże imponująca różnorodność typów. Książka w pozytywnym tonie podsuwa zrozumienie do akceptacji fizyczności i pokochania swojego ciała. Ciekawe i pomysłowe ilustracje, feeria ludzkich typów ciał, wiele szczegółów do wyłapania i porozmawiania o nich z dzieckiem. Potrzebna, pomocna i przyjazna przygoda czytelnicza, już dla najmłodszych, do wielokrotnego przeglądania. Nauka ciałopozytywności, dobrego samopoczucia we własnej skórze, podążania za sportowymi i rekreacyjnymi pasjami, nawet jeśli ciała na pierwszy rzut oka nie kojarzą się z aktywnością fizyczną, pomijania modowych wzorców, szkodliwych porównań i banalnych przypisań. Wielka zdrowa energia wypływa z książki, radość z korzystania z tego, co nam dała natura, przekraczania granic pozornych niemożliwości, ale przede wszystkim elastycznego korzystania z ciał, życzliwego zrozumienia różnorodności, naturalnej akceptacji niedoskonałości. Mam wrażenie, że i dorosłym przyda się zajrzenie do ognia witalności, siły i entuzjazmu wobec fizycznej otoczki naszego życia.
4.5/6 – warto przeczytać
literatura dziecięca, poznawanie świata, 32 strony, wiek 3+, premiera 12.04.2023 (2021)
twarda okładka, format 25,5cm x 25,5cm, tłumaczenie Adam Pluszka, ilustracje Tyler Feder
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu ToTamto.
Wydaje się ciekawa, choć nie wiem czy te rysunki przekonają każdego młodego czytelnika, Mnie by chyba trochę odstraszały.
OdpowiedzUsuńMoi młodzi czytelnicy nie mieli z nimi żadnych problemów, ilustracje zawierają wiele szczegółów, które ciekawie odkrywali, czasem rozmieszały ich, kiedy indziej dawały do myślenia. Dzieci lubią prosty i naturalny przekaz obrazkowy, a ten taki właśnie jest.
UsuńJeśli, ktoś lubi takie książki, to warto poczytać
OdpowiedzUsuńTytuł mi się nie podoba - jest infantylny i spłyca wiele rzeczy. ja bym powiedziała tak: ciała zadbane są super. Warto promować nie różnorodność, ale zdrowy sposób zycia, proste dbanie o siebie - a znó widzę grubasy. Otyłości należy powiedzieć nie - ona nie jest zdrowa i nie należy jej promować. Piegi, loki, cokolwiek - spoko, ale nie niezdrowe nawyki.
OdpowiedzUsuńNie warto polegać na pierwszym wrażeniu, wielokrotnie wprowadza w błąd. Tytuł dostosowany jest do potrzeb najmłodszych czytelników, idealnie trafia w sedno przekazu. Książka nie jest o promowaniu zdrowych nawyków żywieniowych, a tolerancji wobec różnorodności ludzkich ciał. Dlaczego otyłe osoby nie mają się pojawiać w przestrzeni publicznej lub obrazkowej? Bo urażają zmysł wzroku innych? Nie, mają takie samo prawo jak inni, nie mniejsze, nie większe. Spłycaniem jest przypuszczenie, że otyłe osoby są takie a nie inne, gdyż same doprowadziły się do takiego stanu, na własne życzenie doprowadziły się do nadmiarowych kilogramów. Owszem, zdarzają się patologie żywieniowe, podobnie jak w innych dziedzinach życia, jednak nie można wszystkich wrzucać do jednego worka. Książka nie promuje otyłości, ale wskazuje potrzebę akceptacji skaz własnego ciała i ciał innych. Uczy, że nie powinniśmy wstydzić się, mieć kompleksów, wpisać się w jedyny słuszny wzorzec piękna. Kwestia wielkości ciała jest jedną z licznych obrazowanych. Jak widać, dobrze, że takie książki powstają.
UsuńCiekawa propozycja. Czy promuje niezdrowe nawyki? Chyba nigdzie nie znajdujemy informacji o tym, co jest powodem otyłości niektórych bohaterów, więc nie ma co wyciągać pochopnych wniosków.
OdpowiedzUsuńRozumiem przesłanie kierujące Iwoną, kampanie promujące zdrowie zawsze cenne, ale właśnie, otyłość często nie wynika z zaniedbania ciała, często jej źródłem są przykre choroby, o podłożu fizycznym i psychicznym.
UsuńNie rozumiem głosów wyżej. Ciała są różne, dlaczego pokazywać tylko szczupłe i nie wiem wydepilowane, bez pryszczy? Znowu chcemy wprowadzać dzieci w standardy, które w okresie dojrzewania, gdzie ciało się zmienia, mogą je nabawić kompleksów? Moim zdaniem różnorodność to zaleta. Owszem, trzeba o siebie dbać, ale nie można nikogo skreślać.
OdpowiedzUsuńŚwietny tytuł, będę miała na uwadze
Uważam, że to bardzo ważna i potrzebna książka. Musimy uczyć dzieci (i jak widać dorosłych) tolerancji i akceptacji. Nigdy nie wiemy co jest powodem danego wyglądu, a pochopne opinie mogą krzywdzić.
OdpowiedzUsuńHmmm nie wiem nie jeste rodzicem i nie wiem czy ostatecznie poleciłabym to dziecku po prostu nie mam zdania miłego wieczoru dyedblonde
OdpowiedzUsuńBardzo fajnie że książka jesto tak trudnym temacie ja ciało. Jak widzę w komentarzach wyrzej ludzie mają problem z otyłymi ciałami. Ja za to chciałabym tych osób się zapytać ilu osobą otyłym ci ludzie pomogli? Ile histori takich ludzi poznali? Ja jako osoba puszystrza, mogę powiedzieć wprost, że od lat staram się zrzucić zbędne kilogramy i to mi nie wychodzi. Mam problemy zdrowotne i nie wyobrażam sobie, żeby każdy człowiek miał o mnie mówić jak o osobie niezadbanej bo jestem większą. Polecam tym osobą więcej tolerancji, której jak widzę jest więcej w tej książce niż w was samych. A tak nie powinno być i cieszę się, że powstają książki pokazujące i uczące tolerancji do ciała. Gdyż nie zależnie od tego jak kto wygląda, ciało jest ważne i święte.
OdpowiedzUsuńPodoba mi się to, że książka pokazuje różnorodność. Uważam, że to jest bardzo ważne.
OdpowiedzUsuń