C.J. FARRINGTON
OLGA PUSZKINA tom 1
"Hipokryzja stanowiła stratę czasu dla wszystkich poza samymi hipokrytami."
Lekkim piórem napisany kryminał, sympatycznie spędzałam czas, zwłaszcza w ujęciu fabuły, pomysłu na zbrodnię, splotu zależności między bohaterami, czy mieszanki różnych incydentów. Dobry pazur do konstruowania napięcia, wiele elementów długo skutecznie skrywało tajemnice, czasami wywracało do góry nogami moją interpretację. Części domyślałam się, ale pewności nie miałam niemal do końca. Postaci ciekawie i atrakcyjnie skonstruowane, wiele odmienności, barwnych osobowości, ale też osobliwych nawyków i przyzwyczajeń. Polubiłam Olgę Puszkinę, specjalistkę transportu kolejowego, dróżniczkę, która marzyła o wydaniu książki, co więcej, zaczęła ją nawet pisać, chociaż z oporami. Inna rzecz, czego miała ona dotyczyć. Z uśmiechem czytałam jej książkowe wstawki, porady naznaczone życiem na kolei i szczególnym rosyjskim klimatem, gdzie wszystko wydawało się być postawionym na głowie. Przekonywał Wasilij Maruszkin, komendant policji w Nowosybirsku, oddelegowany do wyjaśnienia sprawy śmierci w transsyberyjskim ekspresie, naznaczony rodzinną tragedią, z którą mimo upływu lat wciąż nie potrafi sobie poradzić.
Rozłazne to mała wieś w obwodzie kemerowskim. W zasadzie gdyby nie tory kolejowe i rzadko przejeżdżające pociągi, głównie towarowe, mieszkańcy zapadliby w syberyjski zimowy sen. Marazm w codzienności, patologia w rodzinach, polityczne przepychanki. Nagle trup wyrzucony z pociągu, dokładnie w środku wsi. Zaczęło się zamieszanie w dochodzeniu, prowadzonym oficjalnie i na własną rękę, przykrywającym koszmarny incydent i starającym się dotrzeć do dowodów, bo o świadkach można było tylko pomarzyć. Sporo humoru dobrze wplecionego w narrację, wiele zabawnych scen, nietuzinkowe zachowania bohaterów, oraz trudny do namierzenia morderca. Kiedy poznałam już tożsamość sprawcy i ustaliłam przesłanki nim kierujące, stwierdziłam, że w rosyjskiej mentalności taka sytuacja ma duży stopień prawdopodobieństwa zaistnienia. Kto wie, czy faktycznie nie miała już miejsca, i to wielokrotnie. Książka zapewniła mocną dobrą zabawę, nie stawiała wygórowanych oczekiwań, gdyż nastawiona była na poprawienie nastroju po ciężkim dniu pracy, złapanie pozytywnych wibracji i serdecznego uśmiechu. Zgrabnie skomponowana i zaprezentowana. Krzywe zwierciadło miejsc, ludzi, zawodów, wygórowanych ambicji i ciemnych sprawek, a nawet putinowskich rządów. Głęboka wschodnia mentalność jeszcze długo się nie zmieni.
4.5/6 - warto przeczytać
kryminał, 342 strony, premiera 10.03.2022 (2021), tłumaczenie Teresa Komłosz
Tekst powstał w ramach współpracy z Secretum.pl
Ten lekki kryminał pewnie ucieszy mniej wymagających czytelników. Lektura na relaks czasami jest potrzebna.
OdpowiedzUsuńCałkiem przyjemnie wspominam możliwość zapoznania się z tym tytułem w wolnym czasie.
OdpowiedzUsuńZainteresowała mnie fabuła tej książki, więc też ją czytałam.
OdpowiedzUsuńZ zainteresowaniem może skuszę się na nią w przyszłości.
OdpowiedzUsuńTakie lekkie kryminały też umilają wolny czas.
OdpowiedzUsuńPodobał mi się zamysł fabularny i wykonanie powieści.
OdpowiedzUsuńAtutem jest to, że nie domyśliłam się jej zakończenia.
OdpowiedzUsuńChętnie po nią sięgnę
OdpowiedzUsuńBrzmi naprawdę ciekawie, polecę koleżance i może sama się potem skuszę.
OdpowiedzUsuńSama z chęcią przeczytam. Na pewno mi się spodoba.
OdpowiedzUsuńSkuszę się na tę pozycję gdy będzie dostępna w bibliotece.
OdpowiedzUsuńoj hipokryzja to bardzo niefajna cecha, nielubię jej bardzo i drażni mnie w innych osobach. Książka wydaje sie ciekawa zwłaszcza że polecasz
OdpowiedzUsuńTo fakt, hipokryzja jest tą cechą, która również mnie irytuje.
Usuń