sobota, 11 marca 2017

LALKA Bolesław Prus

"Dziwna bowiem jest natura ludzka: im mniej sami mamy skłonności do męczeństwa, tym natarczywiej żądamy go od innych."

Książka wydana w ramach Kolorowej Klasyki zwraca na siebie uwagę i sprawia, że mamy ochotę po nią sięgnąć, zapoznać się z treścią lub, tak jak było w moim przypadku, ponownie spotkać się z nietuzinkowymi bohaterami. Trzeba przyznać, że oprawę graficzną publikacji opracowano z wielką starannością i estetyką. Miła w dotyku nabłyszczana i karbowana wzorami okładka. W środku książki znajdziemy mnóstwo barwnych ilustracji, całostronicowych lub ozdabiających ich fragmenty, wprowadzających czytelnika w klimatyczny nastrój i przenoszących do czasów z fabuły. Publikacja zawiera dwa tomy wydrukowane na kredowym papierze nadającym szykowności i elegancji. Na dole stron zamieszczono zwięzłe i konkretne uszczegółowienia przydatnych informacji, pojęć i wyrazów, tak aby czytanie książki sprawiało więcej zrozumienia i pozwalało usytuować wydarzenia we właściwych kontekstach.

Wyjątkowa pozycja w literaturze, z którą zdecydowanie warto się zapoznać. Podczas zagłębiania się w nią towarzyszy nam uczucie przyjemnego i satysfakcjonującego zaczytania. Interesująco przedstawione warszawskie społeczeństwo, jego warstwy, trendy, nurty, podobnie jak pięknie przybliżono samo miasto z drugiej połowy dziewiętnastego wieku. Bardzo ciekawie prowadzony wątek obyczajowy, rozczarowującej i zawiedzionej miłości. A także niespełnionych ideałów i marzeń niepodległościowych. Patrzymy na zdobycze nauki i postęp w zestawieniu do wartości romantyzmu. I jeszcze bardzo ciekawa psychologiczna perspektywa, sugestywne oddanie myśli i przeżyć bohaterów, emocji, rozterek, złudzeń, wątpliwości moralnych. Stanisław Wokulski, Ignacy Rzecki, Izabela Łęcka, Julian Ochocki, wyraziste i przekonujące osoby, uwikłane w dramaty, rozczarowania i zawiedzione nadzieje. Podziwiamy lekkość pióra autora i dostosowanie języka do konkretnej postaci. Powroty do klasyki z górnej półki literatury owocują dostrzeganiem nowych niuansów, szczegółów, kontekstów, źródeł uniwersalnych pytań, niejednoznacznych interpretacji. 

5.5/6 - koniecznie przeczytaj
klasyka, 664 strony, 2017 (1887–1889), ilustracje Łukasz Ciaciuch
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu GREG. :)

92 komentarze:

  1. Ilustrowana "Lalka"? Tego się nie spodziewałam. Nie jestem wielką fanką tego klasyka. Czytałam go w liceum i więcej nie mam zamiaru;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja chętnie znów po tę powieść sięgnęłam. :)

      Usuń
    2. Olga - spróbuj kolejnego podejścia. Po kilku latach zmienia się odbiór tej książki. A warta jest każdej minuty z nią spędzonej.

      Usuń
    3. Zgadzam się, perspektywa czasu robi swoje. :)

      Usuń
  2. Aaaale klasykę wzięłaś na tapet :) Masz rację - warto sobie od czasu do czasu przypomnieć takie dzieła. Piękne wydanie.

    OdpowiedzUsuń
  3. Rzeczywiście sama okładka zachęca do przeczytania tej książki :) rownież uważam ze warto siegnąć po niektóre lektury szkolne

    OdpowiedzUsuń
  4. Piękne wydanie :) I wyjątkowa książka. Tak dawno temu ją czytałam :)Pewnego dnia będę wracać do tych już przeczytanych, niektórych i po dwa razy książek i ,,Lalka,, znajdzie się napewno pośród nich :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Aż mnie zmobilizowałaś do przeczytania Lalki. W szkole - gdy czas był ku temu, aby z lekturą się zapoznać - jakoś Prus mnie nie zachwycił. W sumie nie wiem czemu, skoro zaczytywałam się w Balzaca :/ Teraz na pewno odświeżę tę znajomość. Może akurat nie na tym egzemplarzu, ale mam wydanie z 1940 roku, które właśnie apetycznie na mnie spogląda :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie, z 1974 jednak :/ Coś mi się pomyliło, aż sprawdziłam

      Usuń
    2. Książki, które zostają wciągnięte na listę szkolnych lektur, jakby już na starcie traciły w oczach potencjalnych czytelników, a szkoda.

      Usuń
  6. Kto by pomyślał, że ktoś taką książkę odkopie :D Ja ostatecznie nie przeczytałam Lalki w szkole, może kiedyś powinnam to zmienić? Może kieeedyś :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie w szkole zainteresowała, ale później czytałam ją już pod innym kątem i było to znacznie przyjemniejsze zaczytanie. :)

      Usuń
  7. Oprawa graficzna jest dość zachęcająca, jednak książkę czytałam w liceum i póki co, nie mam w planach jej ponownego czytania :)
    Justyna z livingbooksx.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  8. Jedna z moich nie lubianych książek w liceum!
    A widzę, że to wydanie ma szanse mnie zachęcić ponownie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Warto się przełamać, bo zawsze można dostrzec coś nowego z perspektywy własnych doświadczeń życiowych. :)

      Usuń
  9. Książkę tę przeczytam w liceum, kiedy będzie ona moją lekturą. Mam nadzieję, że wnętrze spodoba mi się tak samo jak okładka.
    Pozdrawiam,
    Helena z ksiazkinocy.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  10. Jak mogłaś! Ja właśnie po prawie dwóch miesiącach skończyłam omawiać ją w szkole i tak się cieszę, że koniec z nią a Ty o niej piszesz :D

    OdpowiedzUsuń
  11. Jedna z niewielu lektur, które przeczytałam w całości, choć nie ukrywam, że trochę mnie irytowała ta Izabela ;) Mimo wszystko, chyba nie mam ochoty do niej wracać :)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  12. Wstyd się przyznać, ale nie przeczytałam "Lalki" w liceum. Być może teraz jest czas, żeby zajrzeć

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Gosia, poponuję takie spokojne zaczytanie, powieść potrafi dać wiele czytelniczej satysfakcji. :)

      Usuń
  13. Mi ta lektura kojarzy się z niekoniecznie dobrą nauczycielką, którą niestety parę lat temu miałam na zastępstwie. Zamiast zaciekawić nas przedmiotem i książką - osiągnęła cel odwrotny...

    Pozdrawiam

    I feel only apathy

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Teraz nie ma już tej nauczycielki nad głową, więc czytanie powinno nabrać innej barwy. :)

      Usuń
  14. Izabelo, przepadam za pięknymi, zachwycającymi dbałością o detal wydaniami, z miejsca gotowymi stać się ornamentami naszych biblioteczek. Niestety, chociaż cenię klasykę, nie posiadam "Lalki" w swoich zbiorach, natomiast wiem, jak ukierunkować moje dążenia do uzupełnienia tego braku - z bibliofilską przyjemnością!

    Samego Prusa bardzo lubię - choć moje początki z nim były trudne. Nie znoszę bowiem wymuszeń w żadnej dziedzinie, a jego obecność w kanonie lektur stanowiła skuteczny odstraszacz. Mimo wszystko, kiedy tylko rozpoczęłam czytanie, natychmiast rozbrzmiała we mnie cała polifonia głosów, a ponowna lektura (tak, wróciłam do niej:) pozwoliła mi dostrzec świetne pióro Prusa i wyłowić niuanse wcześniej osłonięte ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Im więcej czytam książek, tym bardziej klasyka do mnie przemawia, jest w niej coś czarującego. :)

      Usuń
    2. Owszem Izabelo :) I wydaje mi się, że ten czar to mieszanina ponadczasowości, suugestywności minionych czasów i elastyczności interpretacyjnej. Do świata klasyki zawsze warto wrócić :)

      Usuń
    3. Masz rację, zawsze warto wrócić. :)

      Usuń
  15. To akurat chyba jedna z nielicznych lektur, których nie przeczytałam. Akurat musiałam wyjechać za granicę kiedy klasa się z nią męczyła. Przyznam, że bije mi się w głowie myśl żeby ją w końcu przeczytać, ale nie wiem czy ulegnę temu pragnieniu ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Teraz pojawiła się doskonała okazja w naprawdę ładnej oprawie graficznej. :)

      Usuń
  16. O! Chętnie przeczytam jeszcze raz "Lalkę". Póki odkurzyłam "Przedwiośnie" Żeromskiego :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Chętnie kupię to wydajanie pomimo tego, że posiadam już tę książkę w swojej biblioteczce ;)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  18. Jak to dobrze, że zachęcasz do czytania Prusa. "Lalka" przeczytana powtórnie, to zupełnie inna książka, choćby dlatego, że rozumoiemy Izabelę, młodą dziewczynę, którą zmuszano do poślubienia starszego człowieka z odmrożonymi starczymi, czerwonymi rękami, tylko dlatego, że miał pieniądze.
    Zasyłam serdeczności

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przy powtórce, zwłaszcza po wielu latach, zawsze dostrzegamy w takich książkach coś nowego i innego. Dlatego warto namawiać, aby po nie ponownie sięgać, już bez tych szkolnych uprzedzeń. :)

      Usuń
  19. Wersji z ilustracjami chyba jeszcze nigdy nie widziałam :) Pamiętam, że w szkole wszyscy bardzo marudzili na "Lalkę" i generalnie na większość lektur - ale ja akurat byłam takim klasowym odmieńcem i bardzo mi się dzieło Prusa podobało :)

    OdpowiedzUsuń
  20. Przyznaję, przepiękne wydanie! Niestety, od "Lalki" uciekam zawsze, kiedy znajdzie się w zasięgu mojego wzroku. Ta książka kompletnie do mnie nie przemawia i mam z nią, niestety, bardzo złe wspomnienia...

    OdpowiedzUsuń
  21. Dopiero niedawno miałam szansę(oraz przymus) przeczytania "Lalki", jednak uważam, że jest to wspaniała i cudowna książka. Niestety wielu czytelników odstrasza sam fakt, iż jest to lektura, jednakże moim zdaniem jest warta poznania.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dokładnie tak samo myślę. Cieszę się, że mamy podobne odczucia. :)

      Usuń
  22. Pamiętam, że z "Lalką" męczyłam się bardzo długo w liceum. Co więcej - w przyszłym roku będę musiała czytać ją ponownie (studiuję polonistykę) i przyznam szczerze, że takie ilustrowane wydanie mogłoby mi pomóc to przetrwać. :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Taki pomysł Kolorowej Klasyki jak najbardziej sprawdza się. :)

      Usuń
  23. Niestety muszę przyznać, że "Lalka" jest chyba jedną z najbardziej znienawidzonych przez licealistów lektur. Twoja recenzja oraz to wydanie naprawdę zachęcają do tego, aby sięgnąć po ten klasyk. Jednak myślę, że nie będę sięgać po niego do momentu, gdy będzie to naprawdę konieczne, bo omawianie "Lalki" jeszcze przede mną.
    Pozdrawiam xx
    http://absolutnamaniaczka.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ale wtedy spójrz na nią już z innej perspektywy, pozytywnego zaczytania. :)

      Usuń
  24. "Lalka" mi nie podeszła do końca. Nie wiem dlaczego, ale istnieje duże prawdopodobieństwo, że skutecznie mnie zniechęciła do tego dzieła Polonistka... Natomiast uwielbiam "Faraona" i co jakiś czas sobie odświeżam tą lekturę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na szczęście miałam świetną polonistkę, przy jej podejściu do nauczania i lektur, trudno byłoby nie polubić "Lalki". :)

      Usuń
  25. "Lalka" to jedna z moich ulubionych książek. Czytałam ją dwa razy i chętnie przeczytam po raz trzeci. Zwłaszcza w tym wydaniu!

    OdpowiedzUsuń
  26. Czytam "Lalkę" raz na kilka lat i zawsze znajduje w tej książce coś nowego :)

    OdpowiedzUsuń
  27. Lalka to jedna z moich ulubionych lektur i właśnie gdzieś w księgarni internetowej moją uwagę zwróciło to ilustrowane wydanie. Chyba się na nie skuszę. :D

    OdpowiedzUsuń
  28. O nie. "Lalka". Powód mojego nienawidzenia klasyki. Im dalej od liceum, tym bardziej się z klasyką godzę.

    OdpowiedzUsuń
  29. A ja chętnie bym weszła w posiadanie takiej wersji ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pomysł na takie ubarwienie klasyki bardzo mi się podoba. :)

      Usuń
  30. Oczywiście czytałam, ale jakoś specjalnie nie zapadła mi w pamięć.

    OdpowiedzUsuń
  31. Piękne wydanie, aż chce się po raz kolejny sięgnąć po książkę:)

    OdpowiedzUsuń
  32. Chyba po tym jak skończyłam szkołę chcę wrócić do wszystkim lektur , które czytałam i może coś nowego w nich odkryje? Lalka jest jedną z nich a to wydanie po prostu przepiękne :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niektóre lektury, po wielu latach potrafią bardzo pozytywnie zaskoczyć. :) A wydanie faktycznie jest bardzo ładne. :)

      Usuń
  33. Książka ma taką okladke, że choć nie dałam rady tej książki zmęczyć w liceum to ten egzemplarz chętnie bym wzięła do ręki ;)

    OdpowiedzUsuń
  34. Mogę ją czytać nieskończoną ilość razy i wciąż mnie zachwyca. A to wydanie - cudowne!

    OdpowiedzUsuń
  35. Pamiętam, że Lalka mi się bardzo podobała :)

    OdpowiedzUsuń
  36. Lalkę przerabiałam jako lekturę szkolną i pamiętam, że o dziwo bardzo mi się podobała (zważając na wahania nastrojów wieku dojrzewania i zamiłowanie do czytania lektur!). Wydanie ilustrowane strasznie kusi, tym bardziej jeśli wygląda tak pięknie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ciesze się, że moje dzieci będą właśnie z tego pięknego egzemplarza odkrywać tę lekturę. :)

      Usuń
  37. T wspaniała gratka dla miłośników Lalki. Przyznam że chętnie, w takim wydaniu bym po nią sięgnęła... :)

    OdpowiedzUsuń
  38. Myślę, że teraz odebrałabym ją zupełnie inaczej, piękne wydanie - jeszcze kiedyś sięgnę po tę książkę :)

    OdpowiedzUsuń
  39. Może to i ładne wydanie, ale ja jestem przyzwyczajona do mojego starego, rozpadającego się egzemplarza. :) "Lalkę" czytałam dwa razy i uważam za najpiękniejszą polską powieść.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W takim rozpadającym się stanie mam Pana Tadeusza, ale i jego planuję wzbogacić o nowsze wydanie. :)

      Usuń
  40. Czytałam tą książke chyba w szkole, ale do takich lektór z chęcia się wraca. Jest to według mnie wspaniała książka. Bardzo podoba mi sie ten cytat powyżej "Dziwna bowiem jest natura ludzka: im mniej sami mamy skłonności do męczeństwa, tym natarczywiej żądamy go od innych."

    OdpowiedzUsuń
  41. Moja przygoda z "Lalką" była dość trudna. W liceum po kilku stronach stwierdziłam, że nie dam rady i przeczytałam streszczenie. Na studiach jednak musiałam się zmierzyć z lekturą, ponieważ "Lalka" była konikiem mojego wykładowcy od Historii literatury pozytywizmu i Młodej Polski. Męczyłam ją wtedy niemiłosiernie, ale przeczytałam. O dziwo, po kilku godzinach zajęć na temat tej powieści zaczęłam ją cenić. Ale obawiam się, że to trochę syndrom sztokholmski ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Syndrom, nie syndrom, ale przyjemność odkrywania lektury była. :)

      Usuń
  42. Wydanie piękne, ale "Lalka" już niekoniecznie. To jedna z tych lektur, które ie zrobiły na mnie żadnego wrażenia, chociaż czytałam ją dwukrotnie i pomimo tego że chyba powinna. Większość moich koleżanek rozpływała się nad tą historią, a ja po prostu nie potrafiłam. Kolejnej szansy nie będzie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czasem jak coś nie przemawia od razu, tak już pozostaje, dobrze, że nie wszystko odbieramy jednakowo, dzięki temu jest ciekawiej. :)

      Usuń
  43. Niedawno kolejny raz odłożyłam, na "bliżej nieokreślone jutro" przeczytanie i zrozumienie (bowiem po książkę już kiedyś sięgnęłam, w liceum, niestety przy okazji czytania innych lektur i nauki do matury więc odczuwam pewien niedosyt) tej książki. Przyznam, że kiedy zobaczyłam Pani wpis na moim blogu, pierwszym odczuciem czytając nazwę "bookendorfina" była nostalgia i może nawet rozgoryczenie? Kiedyś chłonęłam książki jak szalona, nieprzespane noce, zbyt wiele przejechanych przystanków, ciągnące się czytanie na powietrzu w pierwszych dniach wiosny. W ostatnich latach coś się zmieniło i nie do końca mi się to podoba. Bo owszem, słucham audiobooków, czytam artykuły, dowiaduję się co się dzieje na świecie ale brakuje mi momentów całkowitego zapomnienia, analizowania postępowania i zachowania bohaterów jak by to byli moi znajomi. Pamiętam, że gdzieś ze dwa lata temu każda książka po którą sięgnęłam nudziła mnie niemiłosiernie przez pierwsze 100 stron, zatem porzucałam ją na rzecz kolejnej... Niestety po kilkunastu chyba po prostu przestałam szukać. Zatem dziękuję za przypomnienie mi jaką przyjemnością było sięganie po kolejną pozycję z listy ulubionych autorów, siadanie z herbatą i kocem pod ręką w deszczowe dni. Postaram się częściej wpadać na Pani bloga i poszukać inspiracji do przywrócenia książkowego rytmu w moim życiu:)).
    Pozdrawiam i zapraszam na educationaleden :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przez kilka lat skazana byłam tylko na literaturę naukową, okraszaną wychowywaniem dzieci. ;) Jak bardzo tęskniłam do tych chwil, kiedy miałam czas, a także siły, na czytanie beletrystyki. Teraz, kiedy w końcu mam okazję, trzymam się jej kurczowo i za nic nie chcę wypuścić z rak tych czytelniczych podróży. :) Bardzo się cieszę, że przypomniałam o tym wspaniałym uczuciu zaczytania, łapania każdej wolnej chwili, zarywania nocy, bo zdecydowanie warto to robić. :)

      Usuń