POLOWANIE Z SĘPEM Eugeniusz Korin

"Bo rzeczywistym wyjściem z każdej sytuacji jest sama możliwość dokonania wyboru, czyli wpływu na rzeczywistość. Możliwość wyboru jest tym właściwym wyjściem, które człowiek ma zawsze."

Bardzo ciekawa propozycja czytelnicza, mocno rozbudowana, stawiająca nacisk na rzetelne opisy, tak aby można było dokładnie wyobrazić sobie miejsce akcji, przebieg zdarzeń, zachowania osób, nastrój dominujący w scenach, a dzięki temu w pełni wczuć się w to, co się dzieje. Narracja w większości towarzyszy kluczowej postaci, ale zaglądamy też na krótko w umysły drugoplanowych bohaterów. Lekki i przyjazny styl pisania, z przyjemnością podąża się za brzmieniem słów, podziwia równoczesną konkretność i rozciągnięcie.

Zabrakło mi jedynie mocniejszego powiązania moich odczuć z emocjami głównego bohatera, nie do końca potrafiłam rozgryźć nie tyle zamierzenia i pobudki działania, co charakter i prawdziwe oblicze, ale i tak mu kibicowałam. Zakończenie stało się częściowym dopełnieniem przypuszczeń i przewidywań odnośnie Sępa. Skąpo informacji o nadkomisarzu Aleksandrze Wolinie, pracowniku Biura Spraw Wewnętrznych Policji, który dziwnym zrządzeniem losu i zainteresowań ukończył astrodynamikę. Staramy się poznać go bliżej podczas przyglądania się prowadzonemu przez niego śledztwu. Jest trochę wyjścia poza zawodową sferę, na kilka chwil wkraczamy w życie prywatne, ale nie przekłada się to na bliższą znajomość, choć ma swój urok. Zachwyciłam się zgrabnym i humorystycznym ujęciem Teodora, trafnie uchwyconego w mentalności i naturze, przyznam, że wyczekiwałam wszelkich wzmianek o nim.

Powieść czyta się zajmująco ze względu na płynną narrację i tajemniczość głównego bohatera, ale również z powodu fenomenalnego pomysłu na fabułę. Gdzieniegdzie nieco przewidywalnie, jednak autor potrafi zaskoczyć scenariuszem zdarzeń, nie pozwala czytelnikowi zboczyć z toru snucia domysłów, wyciągania wniosków ze skrawków odkrywanych sekretów, zaglądania w ciemne zakamarki ludzkiej duszy. Zło fantastycznie miksuje się z dobrem, a ich mieszanka ukazuje się w atrakcyjnej i intrygującej odsłonie. W pewnym momencie miałam wrażenie, że czytam nie jedną, a dwie książki, nawiązujące do siebie aktorami, miejscem, stylem, treścią i klimatem. Z jednej strony osobliwe znikanie bezwzględnych morderców, z drugiej podejrzanie szemrane konotacje świata przestępstw i pracowników policji. Niby nic odkrywczego, ale powiązane na tyle frapującymi nićmi detektywistycznymi i efektownymi węzłami sensacji, że rozsupłuje się je z zaangażowaniem i satysfakcją.

Zaskoczona zostałam brzmieniem finalnej odsłony kryminału, długi czas zastanawiam się, skąd taki pomysł autora, czym był umotywowany, jaki za tym krył się przekaz. Oczywiście, powstały różne refleksje i konkluzje, jednak podzielenie się nimi zdradziłoby zbyt wiele z fabuły. Przygoda czytelnicza z pewnością  daje do myślenia, zapewnia trochę zabawy filozoficznej, subtelnie kieruje myśli ku przesłaniom współczesnej fizyki. Na książkę przeznaczcie sporo wolnego, choć akcja wartko się toczy, to do dochodzenia trzeba podchodzić z rozwagą i analitycznie, tu nic nie da się przyspieszyć, inaczej umknęłyby istotne szczegóły i frajda poznawania. Udział w polowaniu z Sępem uważam za mocną przygodę, pozostawiającą odbiorcę w zadowoleniu i z nadzieją na kolejne spotkanie z pisarską twórczością Eugeniusza Korina.

5.5/6 - koniecznie przeczytaj
kryminał, 998 stron, premiera 05.06.2019
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.