CZARNA AMBROZJA

ELIZABETH ENGSTROM

"Sprawdzał się, gdy tańczył z naturą, ale ośmieszał się, kiedy próbował z nią walczyć."

Ciekawa propozycja czytelnicza, chętnie się w niej poruszałam, zaskoczyła w kilku elementach. Najbardziej spodobało mi się, że nie była bezpośrednim wejściem w wampiryzm, choć oczywiście incydenty bazowały na tym klimacie, ale zajrzeniem w głąb mrocznej niepewności, żalu, straty, samotności, niezrozumienia i pragnienia czegoś więcej. Wiadomo, że okres nastoletniości należy do bardzo burzliwych, wzajemnie wykluczających się emocji i zachowań. Młoda psychika najbardziej narażona jest na negatywne wpływy, w imię poznawania nowego, budowania tożsamości, czy zwykłej chęci sprawdzenia się. O ile nie przekracza się pewnych granic, nie wychodzi złu na przeciw, nie podpisuje paktu z wewnętrznymi diabelskimi podszeptami, wówczas w miarę gładko buduje się mechanizmy obronne i wchodzi w dorosłość. Jednakże poruszanie się po niebezpiecznych szlifach, żeby udowodnić własną wyjątkowość zakłóca proces, sprowadza na demoniczną drogę. 

Angelina Watson po wielu przykrych doświadczeniach w ramach częściowej izolacji społecznej ruszyła w podróż po Stanach Zjednoczonych. Każdy dzień był niespodzianką, nie kierowała się wyraźnym celem, wyrażała sporą ufność wobec siebie i świata. Jednak przypadkowe spotkanie dwóch mężczyzn i przykry incydent, zainicjowały coś szalenie paskudnego i destrukcyjnego. Z zainteresowaniem przyglądałam się, co działo się w głowie dziewczyny, jaką toczyła walkę, na jakie uczynki decydowała się. Sugestywnie wchodziłam w strefę mroku gęstą, zwodniczą i szaleńczą. Jednocześnie za sprawą wypowiedzi różnych bohaterów otrzymywałam wgląd w prawdziwą rzeczywistość, chociaż niekoniecznie prawdziwy obraz sytuacji. Elizabeth Engstrom udało się frapująco połączyć kontrastowe wyobrażenia i opinie. Skłaniała do refleksji, na ile sami decydujemy o tym, kim jesteśmy, jak siebie widzimy, co nas pcha w danym kierunku, a co stopuje w przeciwnym? Czy za sprawą silnej woli z niczego może powstać coś unikalnego? A może każdy w jakimś stopniu jest wampirską pijawką, nie tylko wobec innych, ale również siebie? Nie do końca zespoliłam się z konwencją opowieści, kilka elementów mnie zachwyciło, ale były też nie w pełni przekonujące, tym niemniej tytuł wart poznania, coś innego, przełamującego klasyczne wzorce, bazującego na frapującym procesie zmiany i dostosowania.

4/6 - warto przeczytać
horror, 358 stron, premiera 18.05.2022 (1988), tłumaczenie Lesław Haliński
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Vesper.