NORMA Sofi Oksanen

"Zrobię to, co do mnie należy, a cena, jaką zapłacę za twoje nowe życie, nie wzbudzi we mnie najmniejszego żalu."

Przyznam, że już nie pamiętam kiedy miałam tak duży problem ze zdefiniowaniem i zinterpretowaniem przeczytanej książki. Z jednej strony jest w powieści coś, co bardzo mi odpowiadało, przyciągało do siebie, zachęcało do dalszego poznawania, a z drugiej nie uchwyciłam przesłania, nie dotarłam do istoty przybliżanej historii. Przyjemne spotkanie z książką, jednak niewiele wyniosłam, i całkiem możliwe, że po mojej stronie leży wina braku integracji. Nie zrozumiałam symbolu magicznego daru, jakim obdarzona została główna bohaterka, czemu miał on służyć, jakie wnosił wartości, dlaczego był tak niebezpieczny, przecież mógł nieść ludziom radość, ulgę i spełnienie, a nie być tylko przedstawianym w ciemnych, ponurych i zatrważających barwach.

Za to bardzo spodobało mi się odkrywanie tajemnic przeszłości, mega zapętlenie sekretów, złożona sieć kłamstw, ich wielowymiarowość. Z tej perspektywy opowieść wywołuje fantastyczne wrażenie. Tragiczna śmierć matki, szaleństwo członka rodziny, brak ojcowskiej opieki, problem dotarcia do własnej tożsamości, podejrzane znajomości, działalność przestępcza. I jeszcze świadectwa dawnych lat, nietypowe, niepoznane, zapomniane lub skrywane. Autorka zaledwie przepływa obok portretów postaci, tak jakby oczekiwała, że czytelnik pokoloruje ich osobowości, według własnego uznania, wyobraźni i doświadczenia życiowego. Główna bohaterka poprzez rosnące w wyjątkowo szybkim tempie włosy reaguje na zagrożenia, nastroje, oszustwa, manipulacje i choroby. Jest w tym niewątpliwie pożądana oryginalność i lekki niepokój towarzyszący czytelnikowi przemierzającemu kolejne strony, co może okazać się wciągające.

3.5/6 - w wolnym czasie
literatura współczesna, 398 stron, premiera 04.04.2018, tłumaczenie Katarzyna Aniszewska
Książkę "Norma" zgarnęłam z półki "nowości".