NABÓR

VINCENT V. SEVERSKI

ZAMĘT tom 3

"Naiwność i arogancja w połączeniu z władzą tworzą potężną mieszankę wybuchową."

Bardzo lubię wchodzić w powieści nasycone sensacją, szpiegowskim klimatem, spiskowymi teoriami, a zwłaszcza, kiedy są rozbudowane, tak aby można było spędzić przy nich kilka wieczorów czytelniczych. Przy tej trylogii bawiłam się znakomicie. "Zamęt" zrobił na mnie wyśmienite wrażenie, nie mogłam oderwać się od stron powieści, mocno wciągnęłam się w przebieg zdarzeń, z uwagą śledziłam, co działo się na polskiej scenie wywiadowczej i politycznej. "Odwet" swobodnie przykuł do świata służb konfidenckich, znakomicie sportretował uwarunkowania i realia działalności, dostarczył sporo emocji, pożądanej niepewności i niecierpliwego wyczekiwania. Nie inaczej było w przypadku "Naboru", książka okazała się satysfakcjonująca, rozbudziła wyobraźnię o kreśleniu obrazu funkcjonowania w oficjalnej i nieoficjalnej przestrzeni tajnych działań, politycznych manipulacji i międzynarodowego szpiegostwa. Chociaż przedstawiony obszar należał do fikcji, to wyciągałam analogie do faktycznych uwarunkowań. A to sprawiało, że frapująco odkrywałam karty dobrze zawiązanej intrygi i pewnej symetrii z realnym światem.

Vincent V. Severski znakomicie nakręcał spiralę warstw spisków, kłamstw, matactw, manipulacji, korupcji i morderstw. Nic nie przedstawiało się tak, czym na pierwszy rzut oka wydawało się być. W trzecim tomie czytelnik był tym, kto najwięcej wiedział o opisywanych sprawach. Sekcja szpiegów operująca poza oficjalnym biegiem zdarzeń, wykluczona z dostępu do wsparcia, co więcej, stopowana w rozwinięciu działalności, wyłączania z obiegu, a nawet inwigilowana i poszukiwana, musiała jak nigdy dotąd polegać tylko na sobie. Nie chodziło już tylko o przetrwanie i ujawnianie wrogich sił, ale również o bezpieczeństwo Polaków, zapobieżenie tragicznej zewnętrznej interwencji terrorystycznej. I o ile, infiltracja irańskiego nieprzyjaciela, rosyjskiego wywiadu, opierała się na znanych wzorcach i metodach, to wewnętrzny wróg poczynał sobie wyjątkowo perfidnie. O postaciach pisałam przy okazji poprzednich tomów, zatem tu nie będę się powtarzać, podkreślę tylko, że zostały przekonująco sportretowane. Z każdym rozdziałem książka udowodniała, że sensacja w polskim wydaniu potrafi być intrygująca, trzymająca w napięciu i niepewności. Kilka incydentów niekoniecznie uderzyło w mocne i wyraźne tony, ale i tak mi się podobały, wywoływały emocje, na które liczyłam. Początkowo zakończenie zaskoczyło przebiegiem spraw, nieco zawiodłam się, że tak właśnie się wszystko ułożyło, że więcej niż kilka opcji pozostawiono do interpretacji. A jednak po ochłonięciu stwierdziłam, że pasowało, miało uzasadnienie, otwierało furtkę dla ewentualnej kontynuacji. Życie właśnie takie jest, miesza w różnych życiorysach, nie oszczędza nikogo, ani dobrych ani złych, pobłaża jednym i drugim, a przede wszystkim polityczna gra hipokrytów i oszustów nigdy się nie kończy.

5/6 - koniecznie przeczytaj
sensacja, 824 strony, premiera 24.03.2021
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.