B.A. PARIS
„Ludzie nie zawsze są tacy, jak nam się wydaje.”
Przygoda dla czytelnika mniej wprawionego w poznawaniu thrillerów. Gładko się przez nią przechodzi, zgrabne prowadzenie narracji, przyjazna konstrukcja fabuły, przyjemna otoczka niepewności. Mroczne dreszcze emocji, ale w stonowanej wersji. Dużo się dzieje, sensacyjne elementy, lecz intryga obdarzona cechą przewidywalności, a to psuje nakręcanie atmosfery napięcia i niejednoznaczności. Łatwo przenika się przez portrety postaci, niczym szczególnym się nie wyróżniają. Owszem, poprawnie nakreślone, jednak brakuje głębi, czegoś, co spowodowałoby, że chętnie poddawałabym interpretacji postawy i zachowania. Szkoda, że psychologiczna oprawa powieści nie spełnia oczekiwań.
Akcja bazuje na prostych założeniach i bezpośrednich odniesieniach. Zwroty ciekawie rozłożone, ale nie dają imponujących przeżyć, brakuje porządnie umotywowanego pierwiastka zaskoczenia. Im bliżej końca historii, tym bardziej wydaje się naciągana w aspekcie psychicznych stanów bohaterów i realności w poczynaniach. Zmyłki nie przekonują, spodziewamy się tego, co się dzieje. „Uwięzioną” nie zaliczam do najlepszych książek B.A. Paris, oferuje łatwe i czytelne rozwiązania w behawioralnej sferze, dostrzegam też sprzeczność związaną ze śmiercią matki głównej bohaterki. Jednak przy mniej wymagającym nastawieniu do czystej rozrywki przyjemnie wypełnia wolny czas, chociaż nie pozostaje w pamięci. Naznaczona śmiercią bliskich Amelie Lamont zostaje w środku nocy porwana z domu przez zamaskowanych sprawców. Kobieta za wszelką cenę stara się przeżyć i dowiedzieć, kto stoi za kolejnym dramatem w jej życiu. Uważnie łapie wszelkie sygnały dobiegające z ciemnej kryjówki, ale także odwołuje się do retrospekcji w poszukiwaniu odpowiedzi na otaczające ją tajemnice. Zerknij na wrażenia po spotkaniu z innymi książkami autorki („Terapeutka”, "Dublerka", "Dylemat", "Na skraju załamania", "Za zamkniętymi drzwiami", "Pozwól mi wrócić").
3.5/6 – w wolnym czasie
thriller psychologiczny, 348 stron, premiera 25.01.2023 (2022), tłumaczenie Robert Waliś
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Albatros.
no niestety ludzie czasem potrafią w różny sposób zaskoczyć.
OdpowiedzUsuńoj nie , za trillery bym się nie brała , bo bym potem spać nie mogła ... czytam nie raz biograficzne, reporterskie wydania i rzeczywistość też potrafi zmrozić krew w żyłach
OdpowiedzUsuńTo wydanie podobało mi się o wiele bardziej niż wcześniejsze tej autorki.
OdpowiedzUsuńthriller psychologiczny, aktualnie to dla mnie za cięzki gatunek, ostatnio mam tyle na głowie że jak siadam do ksiązki chce zeby mnie odpręzyła,
OdpowiedzUsuńdyedblonde
Thrillerry psychologiczne to gatunek, w którym ostatnio najczęściej się zatracam. Zapisuję sobie ten tytuł na listę.
OdpowiedzUsuńNie mogę doczekać się lektury tej pozycji. Paris ma moim zdaniem nierówne książki, ale liczę, że tym razem mi się spodoba
OdpowiedzUsuńMiło spędziłam czas z tą lekturą. Podobało mi się umiejętne stopniowanie napięcia.
OdpowiedzUsuń