BEZMIŁOŚĆ

MAREK ZYCHLA

„Jaką harówką bywa upadlanie człowieka!”

Nie mogę otrząsnąć się po książce. Mocno podrażniła wyobraźnię. Wystawiła na silne ciosy emocji. Miałam wrażenie, że wraz z poznawaniem losów bohatera puszczam obronną gardę kwintesencji człowieczeństwa. Może właśnie o to chodziło, aby wprowadzić w świat, którego większość zupełnie nie zna, a którego wszyscy tak strasznie się boimy. W sfery, do których nie chcemy zaglądać, bo wytrącają z ustalonego porządku postrzegania rzeczywistości i przyjętych konwenansów. 

Szalenie podobało mi się lawirowanie między mistyfikacją a zdemaskowaniem, fantazją a jawą, bezpośredniością a pozorowaniem. Nieprawdopodobne mieszało się z realnością po wielokroć. Wirowałam między prawdą a kłamstwem, i co najlepsze, za nic nie mogłam uzyskać pewności, po której w danym momencie byłam stronie. Oryginały i odbitki przetasowały przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Granice zdawały się nie istnieć, czytelnicza wędrówka po meandrach ludzkiej duszy, ostrych krawędziach myśli, stromych urwiskach świadomości, ściągały w refleksyjnie niebezpieczne miejsca. Mocne doznania płynęły ze stron książki. 

Marek Zychla sprawił, że w trakcie zapoznawania się z powieścią nie czułam się komfortowo nawet sama z sobą, podważałam wiedzę o sobie, poddawałam redefinicji uniwersalne prawdy. Początkowo trudno było mi się odnaleźć w tym osobliwie zaprogramowanym chaosie. Musiałam uważnie skupiać się na tym, aby nic mi się nie wymykało w spostrzegawczości, dokładałam wszelkich starań, by nadążać za wyobraźnią autora, co okazywało się trudnym wyzwaniem. Nagłe zwroty interpretacji sprawiały, że traciłam kontrolę nad przebiegiem zdarzeń, wiele incydentów wytrącało z wygodnych wyjaśnień, a zachowanie czujności wcale nie gwarantowało prawidłowego kojarzenia. W miarę upływu stron, czułam się coraz bardziej zaintrygowana, wręcz chciwa poznania, dokąd zaprowadzi akcja, zaangażowana w próbę definiowania tego, co miało miejsce. 

Oryginalna powieść, syndromem bezmiłości wywołała ciarki, poddała zatrważającej wnikliwej obserwacji i zaserwowała koordynacyjną ułudę. Miłośnicy fantastycznych nut z pewnością będą zadowoleni z pojawiających się nawiązań, podobnie sympatycy powieści grozy o nieszablonowej atmosferze. A dodatkowym bonusem okazało się przywołanie zjawisk i przedmiotów z rzeczywistości mojej blokowej nastoletniości, dosłownie i symbolicznie, z dawką ironii i satyry. Nie spodziewałam się, że będzie to tak solidna i pozytywna w odbiorze dawka czytelniczej przygody, inteligentnie dokuczliwa i pożądanie wwiercająca się w wyobraźnię, chętnie będę ją przywoływać, by dalej trawić, rozumieć, czuć. Zdecydowanie warto zwrócić na nią uwagę, towarzyszyć kluczowej postaci, wejść w wymiar, w którym brakuje miłości i zrozumienia, zastanowić się, co wówczas może się narodzić i jakim kosztem. Sami zdobywajcie koordynaty fabuły, nie zepsuję niespodzianki zbliżeniami na scenariusz, zaskoczy was początek, środek i koniec.

5/6 - koniecznie przeczytaj
fantastyka, 316 stron, premiera 13.07.2022
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Vesper.