WCIĄŻ O TOBIE ŚNIĘ

FLANNIE FLAGG

"Czas posuwa się tylko w przód i wlecze człowieka za sobą, czy ten tego chce, czy nie."

To dopiero druga książka Fannie Flagg, którą miałam przyjemność poznać. Przy "Całe miasto o tym mówi" bawiłam się wyśmienicie, powieść znakomicie dopasowała się do moich potrzeb czytelniczych, nastroju, doświadczeń i przemyśleń. Podobnie odczułam podczas spotkania z "Wciąż o tobie myślę", co prawda, powieść nie zrobiła na mnie już takiego piorunującego wrażenia, jak poprzedniczka, ale też sympatycznie przez nią przechodziłam. Naturalnie, komfortowo i swobodnie niosła po przybliżanej historii. Narracja błyskotliwa, słoneczna, przyjazna, czasem pochmurna, gorzka, ze szczyptą ironii zbilansowaną dobrym humorem. Wdzięcznie i z klasą. Komediowy szyk przyozdobiony wzorem czarnych myśli. W pełni dojrzałe i ukształtowane kluczowe postaci, mierzące się z upływem czasu, własnymi niedoskonałościami i przeciwnościami losu. Jakże bliskie wydawały się w wielu momentach, fantastyczny kontakt z nimi nawiązałam, potrafiłam postawić się w ich sytuacji.

Maggie zaskakiwała, chociaż ona sama miała o sobie nudnawe wrażenie. Była Miss Atlanty, żyjąca w cieniu własnej sławy, z doskwierającą samotnością i świadomością popełnionych życiowych błędów. Wbrew pozorom, było w niej tyle niezwykłej energii i siły, tylko niecierpliwie wyczekiwały na dogodną sytuację do uaktywnienia. Brenda cudownie przeobrażała mankamenty w moce czynienia dobra, marzyła o politycznej karierze, startowała w wyborach na burmistrza. Ethel imponowała umiejętnością przeciwstawienia się zawiedzeniom i porażkom, a także wyjątkowym poczuciem odpowiedzialności. Jako osiemdziesięcioletnia kobieta wciąż energicznie i z dużym temperamentem podchodziła do zawodowych obowiązków. I jeszcze Hazel, która zmarła pięć lat temu, ale jej pozytywna energia nadal dawała o sobie znać wśród znajomych, przyjaciół i bliskich. Założyła biuro nieruchomości w czasach, kiedy kobietom nie przyznawano praw do zajmowania się biznesem, a następnie wciągnęła na pokład firmy pozornie zwykłe dziewczyny. Kiedy rynek nieruchomości załamał się, a konkurencja intensyfikowała bezwzględne metody działania, walczyła o przetrwanie. Każdą z kobiet dręczyły różne problemy, kłopoty ich nie oszczędzały, ale i same dla siebie były największymi i ostrymi krytykami.

Śledziłam, co każda miała do powiedzenia, jakie czyniła obserwacje, jak podchodziła do wyzwań życiowych. Kilka cech postaci było mi znajomymi z racji ich posiadania, podobne doświadczenia miałam na koncie. Zatem familiarnie i z refleksyjnym uśmiechem podchodziłam do ich rozterek i wątpliwości. Powieść fantastycznie przytulała moją duszę, niekiedy czułam się niczym w bajce, by za chwilę wejść w realny świat. Chętnie wsłuchiwałam się w przesłania, że z życia trzeba wyciskać, co się tylko da, bez względu na wiek. Niekiedy mamy okazję delektować się słodkim smakiem szczęścia, jednak częściej lawirujemy wśród cierpkich dni, ale i w nich znajdujemy, jeśli tylko chcemy, gdyż to wytrawny symbol egzystencji. Warto samemu dopingować się do pełnego życia, ale też otaczać się życzliwymi ludźmi, gotowymi w razie potrzeby wyciągnąć pomocną dłoń, zwłaszcza jeśli miałby to być intuicyjnych ruch. Życie jest za krótkie na cynizm, zazdrość i nienawiść, czy nieustanne rozpatrywanie i katowanie się konsekwencjami popełnionych błędów. A do posiadania małej tajemnicy każdy ma prawo, należy je szanować i respektować.

4.5/6 - warto przeczytać
literatura obyczajowa, 404 strony, premiera 27.01.2022 (2010), tłumaczenie Wojciech Szypuła
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.