"Osobiście nie znam przypadku, w którym ojciec zabiłby płaczącego noworodka, aby jego partnerka go nie opuściła. Taki motyw występuje prawdopodobnie tylko u kobiet w odniesieniu do ich partnerów."
Kiedy człowiek zagłębia się w tego typu książki, nie tylko opanowuje go ponury nastrój, ale również intensywnie przeświadczenie, że zagląda w głąb najmroczniejszych zakamarków ludzkiej duszy. Szalenie trudno jest zrozumieć, dlaczego ktoś dokonuje morderstwa na próbę, eliminuje partnera jako przeszkodę, samodzielnie wymierza ostateczną karę, siłą zdobywa sprawiedliwość, wpada w zatrważający amok, pogrąża się w toksycznej relacji, sprzedaje własne dzieci pedofilom, pozwala na krzywdzenie własnego dziecka, a nawet samemu zabija. Kiedy jeszcze uwzględni się tradycyjny kulturowy podział ról między płciami i wyobrażenia o przypisywanych im cechach, tym bardziej nie mieści się w głowie, aby takich przestępstw z użyciem przemocy mogły dokonać kobiety. Ale co dziesiąte morderstwo popełnione jest przez płeć, której przypisuje się wyjątkową moralność.
Nahlah Saimeh pokazuje, że kobiety używają przemocy prawie wyłącznie wobec bliskich osób. Jako osoba zajmująca się psychiatrą sądową, z wieloletnim doświadczeniem, omawia różne historie życiowe kobiet zbrodniarek. Bazuje na prawdziwych przypadkach kryminalnych, opisuje przestępstwa, motywy i poprzedzające wydarzenia. Poprzez przypadki nieomawiane szerzej w mediach ilustruje tendencje kobiecej przestępczości. Uświadamia, że granice między byciem ofiarą a sprawcą nie przebiegają w oczywisty i jednoznaczny sposób. Zazwyczaj gotowość do stosowania przemocy wynika z głębokiego zranienia poczucia człowieczeństwa, zaś to, kim ktoś jest, jak kształtuje i prowadzi życie, tylko do pewnego stopnia jest jego wyłącznym udziałem. Saimeh nie rozstrzyga o winie i karze, nie zajmuje się stopniowaniem przestępstw, koncentruje się na badaniu przeszłości morderczyń i psychopatek. Docieka, co piętrzy się w ich codzienności i doprowadza do wybuchu agresji. Nakreśla osobowość i poczytalność. Ukazuje podobieństwa do męskich wzorców przemocy. Zajmujący materiał, zgrabnie przedstawiony, lecz bardzo ciężki do przepracowania od strony psychologicznej, karnej i moralnej. Warto się w niego zagłębić.
4/6 - warto przeczytać
literatura faktu, psychiatria sądowa, 304 strony, premiera 09.06.2021 (2020)
tłumaczenie Viktor Grotowicz
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Muza.
Kojarzę tę pozycję, ale jeszcze nie miałam okazji zapoznać się z tym wydaniem.
OdpowiedzUsuńPolecę ją znajomej, być może kiedyś się na nią skusi.
OdpowiedzUsuńNa pewno nie jest to łatwa lektura pod względem poruszanej treści.
OdpowiedzUsuńSą osoby, które zaczytują się w takich książkach. Jest się na co skusić.
OdpowiedzUsuńNa razie mam co nadrabiać w najbliższym czasie. Może kiedyś.
OdpowiedzUsuńZ pewnością nie jest to łatwa lektura, ale chyba dam jej szansę.
OdpowiedzUsuńOoo, już ta okładka jest niezwykle hipnotyzująca. Chętnie kupimy na prezent.
OdpowiedzUsuńNie wiem, chyba jednak zbyt mroczna dla mnie na ten moment. Będę jednak miała ten tytuł w pamięci na przyszłość.
OdpowiedzUsuńBardzo lubię takie książki. Ogólnie fascynuje mnie dobrze napisana literatura faktu - taka nie za sucha, nie za trudna, ale wystarczająco szczegółowa, by mnie zaciekawić i wyczerpać moje pytania do tematu.
OdpowiedzUsuńNie sięgam po tego typu książki :)
OdpowiedzUsuńNie jest to mój gatunek! :)
Pozdrawiam
Ja po takie mocne książki o prawdziwych historiach sięgam stosunkowo rzadko - są obciążające psychicznie. Aczkolwiek tematyka na pewno ciekawa
OdpowiedzUsuńSłyszałam o tym tytule wcześniej i nawet mam go na liście do przeczytania.
OdpowiedzUsuńZbyt mocna i mroczna propozycja dla mnie. Wybieram ksiażki które mnie relaksują.
OdpowiedzUsuńMroczna propozycja ale przyznam, że czuję się zachęcona do sięgnięcia po nią
OdpowiedzUsuńInteresująca książka. Możliwe nawet, że uczciwie napisana. Czasem z książki można dowiedzieć się więcej, niż z realnego życia.
OdpowiedzUsuńW ostatnim czasie bardzo chętnie sięgam po kryminały, a tego jestem szczególnie ciekawa. Coś czuje, że nie będę nim rozczarowana.
OdpowiedzUsuńJakkolwiek to brzmi, to jeden z moich ulubionych klimatow ivtemayow w ksiazkach, wiec ta nanpewjo tez przeczytam
OdpowiedzUsuńNie wiem, czy potrafiłabym czytać tę książkę, ale lubię oglądać programy w telewizji w tym klimacie.
OdpowiedzUsuńTo może być bardzo mocna pozycja, nie wiem, czy jestem gotowa na taki ładunek emocjonalny, jaki ze sobą niesie
OdpowiedzUsuń