OŚLEPIENIE

ROBIN COOK

LAURIE MONTGOMERY I JACK STAPLETON tom 1

"Kokaina miała ujawnić swe prawdziwe, zwodnicze oblicze:
sługi śmierci otaczającego się aurą oszukańczej rozkoszy."

Wreszcie udało mi się spotkać z pierwszym tomem serii o Laurie Montgomery i Jacku Stapletonie, mam nadzieję, że będę już trzymać się właściwej kolejności poznawania serii, gdyż do tej pory w bardzo poszatkowany sposób zaznajamiam się z jej przygodami. Chociaż, tak naprawdę, nie ma większej potrzeby znać poprzednich odsłon, aby dobrze bawić się przy książce, można czytać niezależnie. "Oślepienie" nieco mnie rozczarowało, liczyłam na mocniejsze wrażenia, nawet uwzględniając, że to dopiero rozgrzewka serii, inicjowanie klimatu i postaci, to jednak słabo wypadło. Portret głównej bohaterki, początkującego patologa sądowego, nie w pełni przekonywał. Kobieta wpadała z jednej skrajnej emocji w drugą, momentami zachowywała się nieodpowiedzialnie i naiwnie, jednakże nie można było odmówić jej determinacji w docieraniu do prawdy. Widać, jak długą drogę odbyła Laurie od pierwszego do ostatniego tomu, zdecydowanie na plus, dojrzała, zmądrzała, nabrała charakteru. 

Drugoplanowa postać, Jordan Scheffiield, oftalmolog, najbardziej wyrazisty rys w osobowościach. Autor fantastycznie poradził sobie z oddaniem jego postaw i podejścia do życia, co przekornie nie oznaczało, że polubiłam Jordana. Podobnie Lou Soldano, detektyw porucznik, mający irytującą przypadłość infantylnego wyrażania zazdrości. Ale dostrzegałam zamysł Robina Cooka, zmylenia w snuciu domysłów odnośnie nieczystej relacji policji i mafii. Scenariusz zdarzeń szyty grubymi nićmi, wiele incydentów wymykało się logice, byłam w stanie je przewidzieć, tym bardziej, że równolegle do poznawania walki Laurie śledziłam poczynania morderców. Akcja długo rozwijała się, wolno zyskiwała na spektakularności. Zaprezentowano szerokie grono bohaterów i musiałam pilnować nazwisk. Książka powstała trzydzieści lat temu, wiele technik detektywistycznych i dostęp do szybkich instrumentów komunikacji jeszcze w niebycie. Staromodny styl prowadzenia śledztwa miał urok, chętnie wróciłam do czasów sprzed social mediów. W pewnych sprawach trudniej było dociec prawdy, błyskawicznie pozyskać dane, wyniki badań i relacje świadków, w innych zdecydowanie łatwiej, bez zbędnego chaosu, zamieszania i manipulacji informacji. 

Powieść nie należała do najlepszych w wykonaniu tego autora, ale sympatycznie spędziłam z nią czas. Wraz z Laurie Montgomery dociekałam, kto i dlaczego stał za lawiną przypadków śmierci, spowodowanych przedawkowaniem narkotyków. Ofiarami były wywodzące się ze środowiska wykształconych i odnoszących sukcesy zawodowe młode ambitne osoby. Obserwowałam jak wszystkie aspekty życia kobiety wymykały się spod kontroli, a jednak intuicja prowadziła ją we właściwym kierunku interpretacji zgonów. Odsyłam do cyklu tragedii w „Pandemii”, zaskakujących obrotów spraw w „Znieczuleniu”, sprytnie zaciskającej się pętli niepewności w „Szarlatanach”, serii zagadkowych incydentów w „Polisie śmierci”, intrygi obracającej się wokół zadziwiających osiągnięć genetyki w "Genezie" i klasycznego wydania thrillera medycznego „Epidemia”. 

3.5/6 - w wolnym czasie
thriller medyczny, 384 strony, premiera 23.02.2021 (1992), tłumaczenie Zygmunt Bielski
Książkę "Oślepienie" zgarnęłam z półki "fantastyka" w księgarni TaniaKsiążka.pl